У Івана-Франкоўскай вобласці гарыць сухая трава
Ужо першыя параўнальна цёплыя дні распачалі ў людзей ўсыплення зімовымі халадамі інстынкты гаспадара. І пачаліся газдування на гародах, двор ’ ях, прылеглых тэрыторыях, сярод якіх чамусьці ў першую чаргу - спальванне сухой травы, якое даволі часта, на жаль, перарастае ў некантралюемае гарэнне і нярэдка агулрожу знішчэнню будынкаў і збудаванняў жылога сектара, наносіць шкоду навакольным асяроддзі і здароўе ’ ы чалавек. Толькі за мінулыя выхадныя на Прыкарпацьці зарэгістравана 28 выпадкаў узгаранняў сухой травы і смецця на адкрытай тэрыторыі. Часам плошчы, якія выгараюць, дзівяць сваёй велічынёй. Так, 22 лютага ў вёсцы Княжолука Далінскага раёна з-за неасцярожнага вядубудовы з агнём неўсталяванай асобы ўзнік пажар сухой травы на адкрытай тэрыторыі плошчай каля тысячы квадратных метраў. Лакалізаваць узгаранне і тушыць пажар сухой травы на адкрытых тэрыторыях няпроста, паколькі хуткасць распаўсюджвання агню высокая. Калі такое здараецца паблізу населеных пунктаў, існуе вялікая верагоднасць перакульвання полымя ’ я на жылыя і гаспадарчыя пабудовы. Выезду на тушэнне ўзгаранняў сухой травы, рэшткаў лісця дастаўляе нямала матэрыяльных страт. Пакутуе ад такіх выпадкаў і навакольнае асяроддзе. Яшчэ адзін вельмі небяспечны фактар ??спальвання сухой травы – з'едлівы чорны дым. Для людзей, схільных да алергіі, апынуцца ў зоне згарання сухастою вельмі небяспечныхале. І страшным выпальванне травы ёсць у зоне горада, дзе на глебе і раслінах абсоўваюцца цяжкія металы. Удыхаючы дым, людзі атручваюць свой арганізм. Акрамя таго, спальваюць не проста траву ў гарадах, але і смецця, сярод якога нямала пластыка. На сельскіх палях могуць выгараць рэшткі ядахімікатаў, якія выкарыстоўваюцца для апрацоўкі глебаў або раслін. Небяспечныяечни прадукты згарання вецер здольны пераносіць на вялікія адлегласці, таму могуць пацярпець не толькі непасрэдна падпальшчыкі. Варта падкрэсліць, што такія пажары – гэта павышаны рызыка ўзгарання тарфянікаў. Такія узгарання ахопліваюць вялікія плошчы і іх цяжка пагасіць, таму торф можа гарэць ва ўсіх напрамках, незалежна ад сілы ветру. Нават невялікі дожджабо снегапад не здольныя пагасіць падпалены тарфянік. Калі гарыць торф, ён спальвае карані дрэў, якія ад гэтага могуць падаць, а густы дым вельмі небяспечны. Толькі дзясятая частка пажараў на тарфяніках адбываецца з-за самазагаранне. У асноўным жа ў гэтым вінаватыя людзі, якія падпальваюць сухую траву. Дарэчы, пасля спальвання травы жыцця раслін і насякомых на гэтай тоторыі можа аднавіцца не раней, чым праз 5-6 гадоў. Кіраванне ДСНС у Івана-Франкоўскай вобласці звяртаецца да ўсіх грамадзянаў з настойлівай просьбай не спальваць сухой травы і не правакаваць ўзнікнення пажараў, якія наносяць нямала страт гаспадарцы краю. Кіраванне ДСНС ў галінеSource: http://uzinform.com.ua/
