У музеі Уку на выставе злучылі народныя абразы і дзіцячы малюнак

Музей Уку сумесна з Інстытутам збіральніцтва ўкраінскіх мастацкіх помнікаў пры Шаўчэнкі ў Львове і творчай студыяй Сафіі Агароднік прапануюць агледзець хатнія іконы Букавіны, развіццё навуковай герменеўтыкі, пагуляй XIX ст. Як паведамілі ў прэс-службе Уку, на выставе « Ад Рамана да Стрэчання » прадстаўлены вобразы з выявай зімовага цыкла святаў у народнай іконе і дзіцячым малюнку. Дырэктар музея Уку Андрэй Цибко распавядае, што Украінцы рэдка ўжывалі тэрмін « абраз », часцей – &Laquo; вобразы », якія віселі ў сялянскіх хатах на першым месцы, мацаваліся пад лёгкім нахілам да сцяны, ствараючы своеасаблівы хатні иконостас. Цікавым фрагментам выставы ў музеі Уку іконы на шкле. &Laquo; У XIX ст. у краінах Карпацкага рэгіёну (Румынія, Славакія, Польшча) абраз на шкле становіцца самабытным, яркім выглядам народнага мастацтва. З гэтага часу яна апанавала Прыкарпацця рэгіёны Украіны – Кут, развіццё навуковай герменеўтыкі, Букавіну, якія ўваходзілі ў Аўстра-Вугорскай імперыі, &Ndash; распавёў Андрэй Цибко. &Ndash; Цікавай асаблівасцю жывапісу ўкраінскіх этнаграфічных рэгіёнаў з'яўляецца тое, што мясцовыя майстры малявалі на шкле выключна іконы. Затое ў іншых краінах Еўропы, побач з іканапісам набылі шырокую папулярнасць свецкія сюжэты: пейзажы, нацюрморты, бытавыя сцэнкі ». Дырэктар музея Уку адзначыў, што з-за крыхкисть матэрыялу (шкло таўшчынёй 0,8-2 мм), сусветныя вайны і акупацыі савецкім атэістычнай рэжымам катастрафічна зменшылася колькасць аўтэнтычных вобразаў на шкле. па дадзеных даследнікаў, у музеях Украіны захавалася каля 200, а ў прыватных зборах – больш за 500 вобразаў на шкле. Выставу ў Уку « адкрывае » абраз з Закарпацця « Пакроў Багародзіцы » пач. XVIII стагоддзя., Што, уласна, не мае ніякага дачынення да цыклу зімовых святаў царкоўнага года. І ўсё ж, нават не вельмі пільны глядач заўважыць дамінуючую постаць на гэтай іконе – Рамана Сладкопевца. Бо, як абвяшчае надпіс на іконе, менавіта Раман Тяскайло замовіў яе вырабу (« і зрабіў гэты вобраз з адпушчэнне сваё »). Знайсці ж абраз народнага майстра з гэтых этнаграфічных рэгіёнаў, прысвечаную непасрэдна св. Рамана Сладкопевца, практычна немагчыма. Затое дамінуюць сярод намаляваных святых любімыя: св. а. Мікалай, св. Варвара і Кацярына, свяціцель Васіль. Мастацтвазнаўца адзначае, што рэдка атрымоўваецца знайсці выявы на народнай іконе сюжэтов уласна царкоўных святаў – Божага Нараджэння, Богаяўлення або Стрэчання. Бо такія выявы патрабавалі вышэйшай малярнага уменні і былі прэрагатывай царкоўных іканапісцаў. Даследчык народнай творчасці адзначае, што ўкраінская народная ікона апынулася па-за полем гледжання этнографаў, мастацтвазнаўцаў, збіральнікаў твораў мастацтва як падчас свайго росквіту, так і сыходу з побыту сялян. На яго думку, гэта эт ’ звязана з тым, што раскаваная манера малюнка, ігнараванне шаблонаў народнымі майстрамі шакавалі тагачасных спецыялістаў і аматараў мастацтва. Упершыню народныя сялянскія вобразы былі прадстаўлены на выставе галіцкага народнага мастацтва ў Львове ў 1939 годзе. На думку дырэктара музея Уку, паедземня ў выставе народных вобразаў з дзіцячымі малюнкамі падкрэслівае характар ??твораў народных іканапісцаў – шчыры, раскаваны, не асоба пад цяжкімі канонах царкоўным або малярнымі. &Laquo; Мабыць, выканаўцы, як і заказчыкі гэтых вобразаў былі максімальна блізкімі да дзяцей у сваёй гутарцы з Богам – то ў малітве або ў сваіх мастацкіхпошуках », – падкрэсліў Андрэй Цибко. Аб гэтым паведаміў

Source: http://uzinform.com.ua/

ВВЕРХ