Тернопольщины: на Борщевщины адкрылі мемарыяльную дошку ў гонар Міхаіла Григоришина
У с.Пановцы Борщивсього раёна адкрылі памятную дошку ў гонар абаронцы Украіны Міхаіла Григоришина. На свята Архістратыга Міхаіла пасля службы ў мясцовай царкве ў цэнтры вёскі ўрачыста адкрылі памятную дошку ў гонар ваяра кулямётчыка 51-й, пазней снайпера 128-йгорна-пяхотнай брыгады Міхаіла Васільевіча Григоришина. О.Игорь асвяціў мемарыяльную дошку і адправіў памінальную малітву. На адкрыццё сабралася нямала, сярод іх сябры, родныя, ваенныя субраты, валанцёры, сябры-байкеры з Камянец-Падольскі. Да родным звярнуліся са словамі спагады народны дэпутат Алег Барні, які дапамог у вырабленыэнные славутасці, сельскі галава Іван Мукумела, дырэктар Панивецкий САШ Васіль Пенькало, аднакласніца Аліна Васіленка, аднагрупнік Уладзімір Белоконев. Вучні школы пад кіраўніцтвам педагога-арганізатара Галіны Соломчук і загадчыка клуба Міхаіла Соломчук чыталі вершы, прысвечаныя памяці аднавяскоўца Міхаіла і ўсім байцам, якія аддалі сваё жыццё за самостойчивость і незалежнасць Украіны. Хвілінай маўчання ўшанавалі памяць Мішы і яго сяброў з 15-га батальёна Алега Довгого, Андрэя жабракоў і Сяргея Матусевіча, а ў неба сімвалічна выпусцілі белых галубоў. Да мемарыяльнай дошкі Міхаіла Григоришина вучні паставілі гірлянду. Прысутнічалі старшыня райгосадминистрации Людміла Юзькив, намеснік старшыні РГА МНікола Будзинский, намеснік старшыні райсавета Андрэй Русенко, работнікі ваеннага камісарыята, сацыяльных службаў раёна, субраты, жыхары вёскі паклалі да падножжа мемарыяла на алеі Свабоды кветкі і запаленыя лампадкі. Мама Міхаіла падзякавала ўсіх прысутных, што знайшлі час і прысвяцілі яго такім падзеям, за падтрымку маральную, фінансавую, за памяцяўь пра сына. Даведка: Міхаіл Васільевіч Григоришин нарадзіўся 28 красавіка 1990 года ў вёсцы Пановцы Баршчэўскага раёна Цярнопальскай вобласці. Быў руплівым вучнем - выдатнікам ў школе, студэнтам ВНУ, салдатам-дэсантнікам тэрміновай службы, шчырым сябрам, памочнікам бацьку, папячыцелем для маці, старэйшым братам для сястрычкі, надзеяй для бабусе, гонарам вялікай сям'і. 28. Красавік 2015 Міхаілу Григоришину споўнілася б 25 ... Прайшоў усе гарачыя кропкі ў ато: у Ілавайскага, Марьинке, Антонаўка, Данецку, Чорнухино. У гэтых баях ён вызначыўся як бясстрашны ваяр, бо на сваіх плячах выносіў з поля бою целы загінулых, а таксама параненых, ратуючы ім жыццё. Ён меў мару стаць висококвалификованим спецыялістам - знаўцам юрыдычнага справы, каханым чалавекам, тым, хто любіць бацькам, апорай для дарагіх бацькоў. У ноч на 31 Студзеня 2015 Андрэй Прошак з Івана-Франкоўскай ехаў у суседнюю вёску машынай і трапіў у засаду. Завязаўся бой, у якім ён загінуў. 31 студзеня ў дзот байцоў з боку праціўніка трапіў снарад, і забраў жыцці двух воінов: Міхаіла Григоришина і яго субрата Сяргея Матусевіча. Камандзір брыгады Алег довго, коштам уласнага жыцця хацеў забраць цела, але ад кулі снайпера сам загінуў. Тады бацькі яшчэ не ведалі, што Міхаіл ўжо няма, таму што яшчэ ўвечары 30 студзеня яны размаўлялі са сваім сынам па тэлефоне. Ён спакойна сказаў: «Вярнуся, дзе я падзенуся». Гэта былі яго апошнія злоўлі ... 1 лютым, мама салдата патэлефанавала яго таварыша і пачула страшныя словы ў сваім жыцці: «Мне вельмі шкада, але Міша загінуў». Міша - адзін з самых адданых юнакоў, якія знаходзіліся ў зоне ато з красавіка 2014, адзін з тых, якія загінулі ў жорсткім баі за сваю Радзіму, за свой народ, за кожнага з нас, за нашу будучыню. Указам Прэзідэнта Украіны узнагароджаны ордэнам "За мужнасць" III ступені пасмяротна. Гэта толькі сімвал павагі і падзякі ад тых, за каго ён аддаў сваё жыццё. 21 лістападзе 2015 года ў цэнтры с.Пановцы Баршчэўскага раёна адкрыта памятная дошка ў гонар Героя Украіны Міхаіла Григоришина. Пра гэта паведамілі ў Цярнопальскай аблдзяржадміністрацыіSource: http://uzinform.com.ua/
