Баец батальёна "Львоў" Тарас Полюга разам з субратамі прыкрываў адступленне нашых войскаў з Дебальцево
Намеснік камандзіра першага ўзвода першай роты батальёна патрульнай службы міліцыі спецыяльнага прызначэння «Львоў» малодшы лейтэнант міліцыі Тарас Полюга стаў сведкам наступу сепаратыстаў так званай «ДНР» і расійскіх войскаў на Дебальцеве. Падчас планавага адводу войскаў з горада, ён разам з братамі і байцамі падраздзяленняў Узброеных сіл Украіны прыкрываў адыход нашых частак і падраздзяленняў. Тарас знаходзіўся на службе ў Дебальцево з верасня мінулага года. Разам з братамі ён удзельнічаў у зачысткі, у ахове грамадскага парадку і важных аб'ектаў життезабезпечбудовы, размешчаных на тэрыторыі горада. - Пасля навагодніх святаў у Дебальцево стала неспакойна, - распавёў Тарас Полюга. - У студзені і ў пачатку лютага байцы батальёна «Львоў» неаднаразова затрымлівалі дыверсантаў, якія разгульвалі па горадзе ў форме Узброеных сіл Украіны. На бушлатах ў некаторых затрыманых былі нават шаўроны палка асаблівага прызначэння.Калі сепаратысты пачалі «паліваць» Дебальцево з установак сістэм залпавага агню «Град», «Ураган» і мінамётаў, а мясцовыя блокпосты ўсё часцей падвяргаліся штурму дыверсантаў, колькасць ахвяр сярод вайскоўцаў і грамадзянскага насельніцтва пачало расці. Ваенныя і праваахоўнікі былі вымушаны пачаць эвакуацыю мясцовых жыхароў. У апошнія дні студзеня і кіраўніцтвамодовж першага тыдні лютага горад пакінулі тысячы людзей. Падчас гэтых мерапрыемстваў былі актыўна задзейнічаны байцы батальёна «Львоў», якія паведамлялі гараджан, калі і адкуль будуць курсіраваць аўтобусы, а таксама дапамагалі людзям арганізавана пакідаць горад. Практычная большасць гараджан выехала ў іншыя вобласці Украіны. І толькі адзінкі пайшлі на акупаваных тэрыторыйию. Праўда, у горадзе засталіся сотні людзей, якія не маглі выехаць, а таксама тыя, хто вырашыў чакаць сваіх «вызваліцеляў». - Да трагічным падзеям у Дебальцево, мы дыслакаваліся ў доме адпачынку лакаматыўных брыгад, - адзначыў Тарас Полюга. - Калі сепаратысты пачалі шырокамаштабнае наступ на горад, нашу базу пачалі абстрэльваць з мінамётаўі установак «Град». На шчасце, абыйшлося без ахвяр з нашага боку. Каб пазбегнуць іх, мы былі вымушаныя перадыслакавацца на базу батальёна «Арцёмаўск» .У гэтыя «гарачыя» дні нам разам з байцамі «Арцёмаўск» атрымалі заданне вывезці трохсот з сяла Кастрычніцкае. Зрэшты, супрацоўнікам спецпадраздзяленняў не ўдалося паспяхова правесці аперацыю па выратаванні параених, паколькі сепаратысты наладзілі ў сяле засаду. Перастрэлках мы страцілі двух байцоў «Львова» Ігара Лехминка, Уладзіслава Домченко і трох братоў з «Арцёмаўск». Калі пачалося наступленне сепаратыстаў і расійскіх вайскоўцаў на Дебальцево, апошнія праводзілі разведку боем. Як толькі пачыналіся перастрэлкі да іх падцягваліся войскаўа з тылу. Тарасу Полюзи і яго субратам прыйшлося трымаць абарону горада разам з байцамі Нацыянальнай гвардыі і работнікамі мясцовага райаддзела міліцыі. Не раз малодшаму лейтэнанту даводзілася ўступаць у сутыкненні з чачэнцамі і рускімі вайскоўцамі. Аднак, лёс засталася да яго добразычлівая. Праз некаторы час на ўзмацненне прыбыло яшчэ больш за 100 гвардийцив. Аднак, гэтых сіл было недастаткова для стрымлівання ворага. На падмогу адважным абаронцам таксама прарываліся вайскоўцы дзевяноста пятага аэрамабільнай брыгады. Аднак, падчас прарыву апошніх разбілі. Не атрымалася падысці і байцам 8-га асобнага палка спецыяльнага прызначэння. Яны патрапілі ў засаду. Ужо 18 лютага байцы батальёнаў «Львоў», «Арцёмаўскі », Нацгвардии і ваенныя атрымалі загад адступіць. Зрэшты, выйсці атрымалася не ўсім. Некалькі байцоў трапілі ў акружэнне, калі сепаратысты захапілі штаб у Дебальцево. Іх далейшы лёс застаўся невядомым. Калі байцы батальёна разам з ваеннымі сталі прарывацца з катла, атакі баевікоў ўдалося спыняць толькі з дапамогай артылерыі. «ЛьВивьян »ехалі, як бы, па лязе брытвы. Небяспека суправаджала ўкраінскіх байцоў пастаянна. Баевікі расстрэльвалі нават аўтамабілі з «двухсотой». На працягу больш за пяць гадзін (з трох ночы да васьмі раніцы) байцы батальёна ледзь здолелі пераадолець адлегласць даўжынёй пятнаццаць кіламетраў і дабрацца да вёскі Мироновка. На шчасце, абыйшлосябез ахвяр. Толькі некалькі «львавян» атрымалі не значныя раненні. - За час вельмі напружанай службы ў горадзе Дебальцево ніхто з нашых хлопцаў не пашкадаваў, што паступіў у на службу ў батальён «Львоў», - адзначыў Тарас Полюга. - Усе, як адзін, гатовыя вярнуцца ў зону ато, калі пачнецца ратацыя. Юрый СкобалоSource: http://uzinform.com.ua/
